Sen jest stanem fizjologicznym, przeznaczonym na regenerację sił biologicznych organizmu. Nie ma drugiej pojedynczej czynności, na którą przypadałoby tak wiele czasu. Sen wypełnia jedną trzecią naszego życia, w ciągu doby powinien trwać nieprzerwanie około 7 godzin. Dwa razy dłużej śpią noworodki i niemowlęta. Ludzie w podeszłym wieku śpią w nocy zwykle krócej, około 6 godzin. Skrócenie snu poniżej 6 godzin powoduje uczucie senności, zmęczenie, obniżenie nastroju, trudności w koncentracji, obniżenie potencji. Zarówno niedobór snu jak i nadmiar snu tj. spanie dłużej niż 9 godzin - jest zaburzeniem funkcji organizmu.
Zaburzenia snu stanowią poważny problem epidemiologiczny. Są przyczyną wypadków komunikacyjnych, nieefektywności w pracy, dyskomfortu w życiu prywatnym i społecznym, są czynnikiem zwiększonego ryzyka chorób układu krążenia. Międzynarodowa Klasyfikacja Zaburzeń Snu wyróżnia kilkadziesiąt ich postaci, poczynając od bezsenności, poprzez nadmierną senność, bezdechy śródsenne, zaburzenia ruchowe w czasie snu i inne zaburzenia snu.
Objawy takie jak głośne chrapanie, bezdechy we śnie, duszność lub uczucie dławienia w czasie snu oraz zmęczenie, obniżenie potencji, senność, zaburzenia pamięci i koncentracji, zasypianie mimo woli w ciągu dnia - zwłaszcza u osób otyłych sugerują obturacyjny bezdech śródsenny.
Osoba z podejrzeniem obturacyjnego bezdechu sennego powinny mieć wykonane badanie polisomnograficzne. Badanie to wykonywane jest w nocy, podczas snu. Przed zaśnięciem do badanego przyklejane są specjalne czujniki zapisujące przez całą noc różne parametry m.in. oddech, ruchy brzucha i klatki piersiowej, ilość tlenu we krwi, pozycja ciała, częstość akcji serca, chrapanie i inne."
